Wat een ellende!

29 oktober
Vandaag vertrokken we vanuit ons resort naar het echte Afrikaanse leven. Dat besefte we wel toen we de poort uit liepen naar de weg wachtend op een dala dala. Na zo'n 15 min wachten kwam er eindelijk een aanrijden. Erin gekropen en backpack half op schoot. We gingen echt als een rollercoaster over de weg. Sardientjes in een blik en op een gegeven moment zaten we met zijn 21e in de achterbak en kwam er een enorme bui uit de lucht vallen. We zagen de modder en regen voorbij komen en mensen stonden tot hun enkels in het water. "Gelukkig" zaten wij droog. Na een helse rit van 1 uur kwamen we aan in de hoofdstad van Zanzibar stonetown. Backpack op de rug en we liepen maar een kant op. Na wat vragen liep er een jongen met ons mee en na 2 keer verkeerd lopen kwamen we aan bij het guesthouse wat we geboekt hadden. We konden gelijk ons kamer in. Het is een thema kamer al zijn we er nog niet precies uit wat het thema nou is. . Daarna zijn we gelijk aan de wandel gegaan. Stonetown heeft heel veel verschillende kleine straatjes dus de weg weten hier is een hele opgave. Op een geven moment kwamen we een paar vervelende kleine jongetjes tegen waarvan er een op mijn kont sloeg helaas was ik net te laat om hem een knal terug te verkopen. Nog geen minuut later deed hij het ook bij Juud en die rende achter hem aan helaas waren ze te snel. Nou goed begin dus.. ondertussen liepen we verder en hoor je overal Jambo (hallo) habari (hoe gaat het) en karibu (welkom) wij lachen vriendelijk, zeggen af en toe Jambo en mazuri terug (Hallo, het gaat goed). Uiteindelijk hebben we heel stone town wel zo'n beetje gezien en hebben we de zonsondergang bekeken. Ondertussen zijn overal mensen in de weer, jongens die stoer doen en springen in het water en maken de stalletjes zich klaar voor het avond eten. Als het donker is begint het hier pas echt te leven de kok mutsen gaan op en de witte jassen gaan aan. Zo hebben we bij een kraampje zanzibar mix besteld een mango limoen soep met cassave chips, vlees, falafel en een ei en later een zanzibar pizza. Dat is geen pizza als die wij kennen maar een deeg met ingrediënten die jij wil en ei. Daarna zijn we terug naar het hotel gelopen waar we lekker in ons anderhalf persoons bed met zijn 2 hebben geslapen tot een uur of half 3, want toen hoorde we katten vechten en om half 5 begon de moskee te bleren. ..


Spontane spice tour.. Tuurlijk waren we weer vroeg wakker. Even aankleden, ontbijtje en toen besloten we een spice tour te gaan doen. We werden in een busje gepropt met andere mzungu's (blanken). Eenmaal daar aangekomen kregen we uitleg over de verschillende soorten planten, kruiden en fruitsoorten erg leuk. Zo heeft Juud eindelijk een ananas plant gezien en mochten we een rauwe cacao plant proeven. . Ik vond het niet zo lekker en smaakt absoluut niet naar chocola. We zijn van alles tegen gekomen zoals vanille, kruidnagel, nootmuskaat en eigenlijk weet ik de helft niet eens meer. Het was wel heel leuk en interessant om te zien en hebben we er mooie foto's van gemaakt. Daarna kregen we nog een spice lunch rijst met sumawiki (soort spinazie) en een lekker sausje. Ook bezochten we nog grot waar slaven in werden vast gehouden. Vreselijk en zo claustrofobisch.. eenmaal terug hebben we de markt nog even bezocht en was de dag weer om.


Weer een maandag en dit was ook echt een maandag voor in de boeken. Bucketlist aankruisen doen we deze week goed. Met een omweg liepen we naar de haven toe., want ja als je denkt dat je hier goed loopt doe je dat juist niet. Na zo'n 20 minuten te hebben onderhandeld over de prijs van de boot zijn we uiteindelijk maar bij een paar andere mzungu's ingestapt. Die meiden moesten we eerst afzetten op een ander eiland waar we een soort van vast zaten in het koraal met de boot, erg handig. Daarna kwamen we aan op prison eiland. We gingen gelijk op zoek naar zeesterren, want hier moesten ze in de zee liggen. Ja hoor een stuk of 10 als het er niet meer waren. Blauwe, groene, gele, oranje en rode kleuren hadden ze. Daarna zijn we door gelopen en kwamen we bij de schildpadden die echt enorm groot waren. De oudste was 158 jaar! Daarna nog gezeur met de boot meneer, want hij wou ons alleen terug brengen voor 10000 shilling extra. . Uiteindelijk na een hoop gezeur heeft hij ons toch voor het zelfde geld terug gebracht. Wij blij..

1 november vanmorgen weer vroeg wakker, want de moskee begon natuurlijk weer te blaten.. dit omdat het net een op hol geslagen geit is zo'n geluid.
Opzoek naar de slavenmarkt.. de dag er voor waren we er Toevallig langs gelopen, mrja nu moesten we het nog terug vinden. Na een hele grote omweg hadden we het gevonden. We kregen uitleg over hoe de slaven leefde en mochten een kijkje nemen in de kelder. Zo vreselijk klein met zo veel mensen is zo veschrikkelijk. Na al die ellende te hebben gezien en gehoord zijn we bij de Indiaan gaan eten. Lekkaaa!


Vandaag 2 november vlogen we van zanzibar naar arusha. Wat bijzonder! We zaten in een klein vliegtuigje totaal 12 personen. Best wel een beetje eng, maar toen we boven waren was het echt heel tof. Wat een super mooi uitzicht hadden we! We hadden zicht op het blauwe water en de witte stranden van zanzibar en vlogen volgensmij ook over de ngorogoro krater die we later deze week bezocht hebben. Na een wat wiebelige hobbelige (zweethandjes) landing kwamen we aan in Arusha. Rustig stapten we het vliegtuig uit en hebben we op de landingsbaan zelf nog staan kletsen met 2 nederlanders. . Waar ter wereld kan dat nou! Na wat onderhandelen met een taxi, want ja we stonden voor ons gevoel midden in de woestijn vertelde de man dat hij wel een bureautje wist waar we een safari konden bezoeken. Eenmaal daar zat er een Nederlandse man die het wel een goed idee vond dat wij ook op safari mee gingen zodat het goedkoper zou zijn. Uiteindelijk niet gedaan want hij was best irritant. Achteraf spijt van dat we daar niet geboekt hadden, maar dat begrijp je later wel..

3 november karatu is onze bestemming van vandaag, maar eerst even langs de dokter want het zit niet lekker in mijn keel en heb een vervelend hoestje en die longen zitten ook niet lekker.. of dat maakte ik mijzelf wijs? In ieder geval even voor de zekerheid, want 3 jaar geleden in Kenia begon dat ook zo en liep ik er te lang mee door zodat ik de pleuris (ja dat heette echt zo) had en in het ziekenhuis belanden. Dat liever dus niet. Wij naar de dokter ergens achterin een sloppenwijk zag er trouwens goed uit daar binnen. Hij luisterde wat naar mijn longen en schreef een antibiotica voor en kreeg een hoest drankje mee zodat juud niet helemaal gek van mij zou worden. Een half uur later en nog geen 9 euro armer liepen we naar de weg en zaten we in het busje naar karatu. Juud lekker voorin ik geplet tussen een dikke negerin en het raam 3 uur lang. . Afzien ja mrja he het is Afrika bedacht ik mij iedere keer maar weer. Na 3 uur kwamen we aan in karatu en terwijl ik opstond vroeg ik mij af of ik nog wel benen had, want ik voelde ze niet meer na zo'n lange tijd geplet te zijn. Uit de bus werden we meteen aangesproken door Dickson en liet ons een guesthouse zien wat echt super goedkoop was. 7 euro voor 1 nacht. Daarna wilde hij ons een safari verkopen en toen is de ellende begonnen. .
4 uur onderhandelen om een safati, omdat we niet meer wilde betalen. Uiteindelijk zijn we zelf nog rond gaan lopen om bij andere tours te vragen of ze een safari verkochten maar uiteindelijk werd dat hem niet en boekten we om 9 uur savonds na een hoop heen en weer gepraat de safari bij Dickson. . Hadden we dat maar nooit gedaan.

4 november. De volgende dag stond Dickson bij ons voor de deur en gingen we regelen dat we de safari gingen betalen. We werden opgehaald met een jeep en er waren nog 2 andere jongens bij. Prima zo gaat dat in Afrika die komen nooit alleen. Eenmaal onderweg vertel de hij dat we 950 dollar op een kaart moesten zetten zodat we de serengeti konden betalen voor de hele groep. De andere hadden de rest al betaald. Eenmaal bij de bank vertrouwde ik het ergens voor geen meter dus ik werd boos op hem en vroeg om uitleg. Deze kreeg ik netjes, Maar ergens wist ik dat het niet klopte dus vroeg aan de vrouw van de bank of ik informatie kon krijgen over de rekening waar we het geld zouden opzetten. We mochten alles netjes inkijken en inderdaad er stonden alleen afschrijvingen bij van de serengeti en de ngorogoro krater. Uiteindelijk na een hoop vragen en doen hebben we toch het geld erop gezet, maar ergens voelde het nogsteeds niet goed..


5 november om 8 uur zaten we netjes klaar om op safari te gaan.. half 9 was er nog niemand. Het zal toch niet dat we dat geld gewoon over hebben gemaakt naar iemand en dat diegene nu geld ligt te tellen in zijn bed en wij hier voor lul zitten te wachten. Wij bellen naar die Dickson en die vertelde ons dat de groep later zou komen, omdat er vannacht twee overvallen waren in hun tent. In Nederland zou je dit gebruiken als een slechte smoes dus we werden kwaad. Uiteindelijk na een paar uur wachten kwam Dickson ons ophalen om ons naar de groep te brengen. We werden in een lokaal busje gestopt en moesten 3 kwartier rijden. Eenmaal bij de groep aangekomen bleek het inderdaad zo te zijn dat er 2 overvallen waren. Tijdens hun slaap was hun tent open gesneden en waren alle spullen uit de tent gehaald. Vreselijk! Uiteindelijk stapte we in de jeep. We zouden met zijn 6en zijn maar last minuten kwam er nog een Japans meisje mee dus wij waren erg boos, omdat we nog is teveel betaald hadden. De jongens die ons weg gebracht hadden beloofde ons 50 dollar per persoon terug. . Eenmaal onderweg merkte we dat de jeep met moeite de berg op kwam. We vroegen ons af of het nou wel zo veilig was en Judith eiste een nieuwe jeep. Natuurlijk kon dit niet, maar wat nou als er tijdens de safari een agressieve olifant op ons af zou komen rennen (dat gebeurt wel eens) hoe rijden we dan met volle kracht weg dat gaat niet. Na zo'n 4 uur rijden kwamen we aan bij de ngorogoro camping daar lieten we onze chef en de spullen achter zodat hij alvast kon gaan koken voor ons. Wij snel naar de krater want ondertussen was het al laat en we moesten voor het donker terug zijn. Uiteindelijk kwam het er op neer dat we die ontzettend mooie krater zijn door geraced (en met geluk wel 2 neushoorns gezien hebben met een verrekijker, nijlpaarden, zebras en uiteindelijk nog een groep leeuwen en olifanten, maar die kwamen heeeeel snel voorbij omdat we de krater uit moesten omdat het hek dicht zou gaan en we al laat waren. Achteraf zo vreselijk zonde, want ze waren zo dichtbij. Weer terug in het kamp moesten we onze tent op zetten, kregen we een maaltijd en sliepen we tussen de olifanten en de gnoe's en af en toe liepen er ook zebra's voorbij de tent..


6 november.
Na een onrustige nacht zouden we om 8 uur weg rijden. Helaas een half uurtje vertraging maar dat viel gelukkig nog mee. Onder weg naar de serengeti kwamen we langs de mooiste uitzichten en heel veel masai dorpen. Na de eerste gate deed de auto ineens raar en moesten we eruit. Band lek.. na 1 uur in de brandende zon en hulp van andere drivers (onze krik deed het niet) konden we weer verder rijden dachten we, maar op de een of andere manier konden we maar 10 of 20 km per uur rijden. Na 2 uur hobbelend de eindeloze weg over kwamen we aan bij de gate waar we moesten betalen en kon de auto ook nagekeken worden. Balen zeg! Na 4 uur wachten dachten we wel dat ie het weer zou doen. Nog geen paar honderd meter verder begaf de auto het weer en werden we allemaal woest en verdrietig, want we hadden zoveel geld betaald en na de dag van gisteren had het leuk geweest als we nog wat konden zien Van de serengeti. De driver vertelde dat we wel verder konden rijden, maar dat het zeker nog 2 uur zou duren voordat we bij het kamp zouden zijn met dit tempo. Wij vonden het veelste gevaarlijk en juud regelde een andere auto zodat we mee konden rijden met andere mensen. Uiteindelijk kwamen we bij een stel uit Spanje die op huwelijksreis was (wat voel je je dat schuldig zeg als je daar tussen komt). Gelukkig zagen we onder weg nog wat beesten zoals een cheetah en leeuwen. Na zo'n anderhalf uur kwamen we aan in het park en waren de andere uit de groep er ook al. Daar zaten we dan zonder spullen, zonder tent eten en drinken. We waren er echt klaar mee met zijn allen en het voelde alsof we in de middle of nowhere gedropt waren en we het maar moesten uitzoeken. Gelukkig duurde het niet heel lang (anderhalfuur) eer dat de chef mee was gelift met een andere auto en onze tenten en het eten bij zich had. Helaas miste hij wel 1 slaapzak en toevallig net die van mij.. later heb ik er wel een van een andere groep kunnen lenen. Om 10 uur zaten we aan het diner en daarna hebben we nog even met onze grote vriend dickson gebeld en uitgelegd dat we ontzettend boos waren. Dit boeide hem natuurlijk niet zo.. we praten nog wat na met de chef en zo kwamen we ook achter de echte naam van dickson die dus eigenlijk Hassan heette. Ook liep er nog even een dikke vette spin over juud heen en ohja voordat ik het hoogtepunt van die dag vergeet. . Net voor het donker besloten we nog even te douchen. Ik liep voorop en Juud riep mij "au Rachel au ik heb stekels in mijn broek" ik lachen en dacht ja ja dat is alleen maar omdat jij eerder bij de douche wil zijn. Juud bleef volhouden dus ik dacht nou ik zal wel even kijken. En inderdaad er zat iets maar het was donker dus het leek een beest. Ik schreeuwde dat dr broek uit moest. Gelukkig had ik een handdoek in mn handen dus die kon ze omslaan. Wij gillen want we wisten niet wat t was op een gegeven moment draaide Juud zich om en schrok zich helemaal rot want in het schemer licht stond ineens een neger in zijn strakke boxer en zijn hemdje om te kijken wat er aan de hand was. Toen hij de broek bestudeerde vertelde hij heel droog dat het alleen maar gras was.. oh oh toen kwam ik helemaal niet meer bij van het lachen en nu ik dit zo typ lig ik weer in een deuk.

7 november. Na een heeeeeeeeele onrustige nacht, want ja net voordat we naar bed gingen vertelde onze chef dat we tussendoor niet meer uit onze tent mochten, omdat er in de nacht leeuwen, gnoe's en hyena's rond lopen. Fijnnn. Nog geen 10 minuten dat we in ons tentje lagen hoorde we een hoop herrie. Achteraf bleek het dat een gnoe de prullenbak had omgegooid. Ook hoorde we hyena's "huilen" en beesten voorbij onze tent lopen. Bang en doodstil waren we en durfde bijna geen adem te halen.
Die ochtend zouden we om 6 uur een game drive doen, maar onze chauffeur was er nog niet. Er zou een nieuwe chauffeur en auto komen. Rond 9 uur was hij er eindelijk. We waren zo blij met zijn allen en de auto was zo mooi. In 3 uurtjes tijden hebben we zoveel dieren gezien. Leeuwen die een zebra aan het eten waren en de mannetjes leeuw die met het geraamte en de kop met zwart/wit vel weg liep.. zooooo tof. Luipaarden, olifanten, giraffen, baby leeuwtjes alles hebben we denk wel gezien dus uiteindelijk hebben we in die 3 dagen wel de big five gezien (ergens hadden we dus toch wel een beetje geluk). Daarna was het tijd om terug te rijden naar de bewoonde wereld en dat eind weer te rijden. 4 uur later kwamen we aan in karatu (wat we nu krakatoe noemen). Belde die stomme Dickson en die was er natuurlijk niet. Na een aantal keer bellen en doen kregen we te horen dat we naar Arusha moesten en daar ons geld wel zouden terug krijgen. . Nou vooruit we waren toch al van plan daar heen te gaan. Na nog 2 uur rijden kwamen we in het donker aan in Arusha waar we eerst de rest naar het hotel hadden gebracht. Op het moment dat hij ging draaien met de jeep hoorde we al een raar geluid. Toen we verder reden wilde we verder rijden, maar wat denk je... auto kapot. DIT KAN JE NIET MENEN! HOE DAN? De chauffeur regelde een taxi voor ons en eindelijk konden we lekker slapen. Fijn!

8 november na een heerlijke nacht geslapen te hebben en gedroomd over een waarzegster die mij vertelde dat juud dr neus niet goed zat.. werden we gebeld door de receptie dat het ontbijt klaar stond. Ik met me slaperige hoofd t bed uit en Juud komt met een doek in dr neus.. bloedneus. Jeetje had die waarzegster in mijn droom toch gelijk haha. Na lekker rustig aan gedaan te hebben pakte we de bus naar het centrum opzoek naar de baas van de flut safari. Na een zoektocht kwamen we er aan en was hij er natuurlijk niet. Uiteindelijk had ik hem aan de telefoon en vertelde hem dat hij zo snel mogelijk naar zijn kantoor moest komen. Ik vertelde niet waarvoor anders zou hij denk niet komen. Om een heel lang verhaal kort te maken.. wij werden boos en hij werd boos en deed onschuldig maar uiteindelijk toen we het woord politie noemden kregen we 50 dollar terug. Uiteindelijk ging het er ons om dat we gehoord werden en het idee dat we er iets aan gedaan hadden. Maar och wat heb ik mij te afgelopen dagen een sukkel gevoeld zeg wat een stommeling.. want ik vertrouwde het al voor geen centimeter. Het is een wijze les, want voortaan moet ik dus naar mijn gevoel luisteren.

Een week van minder leuke dingen dus. Ja dat hoort er soms ook bij. Ach we denken maar later is een een leuker verhaal en wat is nou geld.. ja je hebt het nodig, maar dat is niet het aller belangrijkste.
Morgen zijn we van plan om de grens over te steken naar Kenia dus volgende keer de strand verhalen vanuit Kenia!

Asante sana (dankjewel) voor het lezen en reacties hier onder vinden wij leuk!

Tutaonana! Doeii!

Rachel & Judith