India; You love it or you hate it!

En nu vanuit India!

21 oktober vertrokken we met het vliegtuig vanuit Kunming naar Calcutta in India. Dit was 2 en half uur vliegen dus dit was makkelijk te doen. Bij aankomst op het vliegveld vroeg een man aan ons of we ook naar Calcutta gingen en ja dat gingen we. We hebben toen ongeveer 3 uur lang met die man zitten praten en op een gegeven moment vertelde hij nog een extra huis te hebben en in verband met de drukte, omdat het feestweek was(Durga Puja) waren waarschijnlijk alle hotels vol dus konden we voor 1 nachtje in dat huis slapen en de volgende dag zou hij ons naar een guesthouse brengen. Nou vooruit dan maar weer! Eenmaal aangekomen in Calcutta merkte we al gauw het verschil met China. Wat een stoffige, smerige, armoedige bende! Na een uur rijden kwamen we bij het huis aan en konden we eindelijk slapen. Die volgende ochtend stond Gosh (die meneer) voor de deur met een ontbijtje en moesten we over een half uur klaar zijn. Dit was zo gebeurd, omdat er geen douche was. Daarna zijn we de treintickets gaan regelen, dit moet je namelijk een dag van tervoren regelen omdat ze anders uitverkocht zijn. Dit treinticket regelen duurde ongeveer 2 uur. (alles duurt hier lang het is het moeilijk om het moeilijk doen) Daarna probeerde we een simkaart te regelen maar helaas dit kon niet omdat we toeristen zijn en het waarschijnlijk teveel moeite is. Die avond hebben we de hele familie leren kennen wat bestond uit 6 broers en aanhang. Ook hebbenwe de templetjes bezocht die gebouwd zijn voor het festival. Die dag erna was het weer vroeg op en werden we op sleeptouw genomen en hbebben we het victoria memorial, de dierentuin, het museum en een tempel bezocht. Dit was erg leuk om te zien alleen wel erg vermoeiend, want we hadden niks te vertellen en daarn houden we niet van ;)
Die dag daarna moesten we alweer uit-checken, omdat we die avond de trein naar Ranchi hadden. Om de tijd te overbruggen waren we uitgenodigd om te komen lunchen bij de familie. Als dank hadden we indianse koekjes meegenomen en Clau kreeg een paar gele schoenen en ik een geel indiaans pak. (als je je er iets bij voor wilt stellen denk aan pipo de clown). Die avond werden we uitgezwaaid door de hele familiie en vroegen ze nog of we wel een keer wilde bellen, want ze waren benieuwd hoe het met ons zou gaan. Daarna vertrok onze trein naar Ranchi waar we in de ochtend aankwamen. Eenmaal daar aangekomen was het erg lastig om een hotel te vinden omdat de meeste ons niet accepteren, want ze moeten dan teveel papierwerk invullen en waarschijnlijk is dat teveel moeite..
Uiteindelijk kwam er een jongen naar ons toe en hadden we voor 3,50 per persoon een 2 persoonskamer met tv en engelse films, een bed en een koude douche. Meer dan film kijken hebben we niet gedaan daar, omdat er ook niet meer te doen was. Twee dagen later gingen we op weg naar Betla National park waar we volgens zeggen olifanten en tijgers konden spotten dus dat klonk wel interresant! Eenmaal in de bus (die er 6 uur over deed) voelde we ons niet topfit en dat is best lastig als er geen normale wc langs de weg te bekennen is.. Zie een open grasveld. Dit was denk ook voor me gevoel de langste busrit van me leven. Eenmaal in het stadje aangekomen moesten we overstappen op een autorickshaw wat ook een uur duurde.. Gelukkig kwamen we toen aan bij het park en hadden we al snel een hotel MET een wc (een westerse) dus dat was ook erg fijn.Vanaf toen heb ik trouwens als een dood volgeltje op me bed gelegen. We hadden het Indiaanse virus snel te pakken. Een safari kwam er helaas ook niet van alhoewel er wel aapjes en olifanten langs ons balkon kwamen lopen en later hoorde we da t er maar 1 tijger in het hele park was dus veel konden we niet missen. Toen we ons beter voelde besloten we de bus te pakken naar Gaya wat 10 uur duurde en 3 bussen verder. We kwamen in een stadje aan nog viezer dan vies en hadden het eigenlijk wel een beetje met india gehad dus besloten snel een treinticket te regelen naar Varanasi wat waarschijnlijk toeristischer zou zijn. Maar helaaass 2 dagen wachten! En een ticket waarbij we met zijn 2en op een bed moesten liggen, omdat dat het laatste plekje was. Die ochtend zou om 03:30 uur de wekker gaan, maar om 03:15 uur werden we al gewekt omdat er iemand op de deur stond te bonken. Ik liep naar de deur en Clau zei nog mmisschien komen ze ons wakker maken omdat we de trein moeten halen. Maar het bonken werd steeds harden en er kwam schreeuwen bij en ik keek naar het slotje en dacht bij mezelf die gaat het waarschijnlijk niet lang vol houden. Dus wij met volle kracht tegen die deur aanleunen en snel alle belangrijke spullen onder het bed gelegd. Na 5 minuten stond die man nogsteeds te bonken en ik bedacht me ondertussen waar we mee konden slaan als hij binnen zou komen. Ineens was het stil en was hij weg. We hebben ons toen snel aangekleed en ondertussen stond de man van het hotel voor de deur om te vertellen dat er niks aan de hand was.(waarschijnlijk gewoon een dronken man) Dus gelukkig konden we rustig naar de trein lopen. Na 8 uur te hebben 'geslapen' met Clau dr tenen in me gezicht kwamen we aan in Varanasi. Eenmaal aangekomen kwamen we er achter dat dit GELUKKIG veel toeristischer is dan waar we de afgelopen 2 weken gezeten hadden. (we hoorde dat we in het meeste armoedige en criminele deel van india gezeten hadden). We hadden snel een hotel met uitzicht op de Ganges. Al snel kwam er een man van het hotel en wilde ons rondleiden in het dorpje en uitleggen hoe en waarom ze de overleden mensen verbranden en in de rivier gooien. Opzich is het wel een erg mooi verhaal om te horen en ook erg bizar. Het gaat als volgt ( ik zal het kort houden)

6 uur nadat iemand overleden is moeten zeuit huis en naar de rivier gebracht worden. Daar dompelen ze het lichaam in het water. Ondertussen wordt er een houtstapel neergeleged en word het lijk erop gelegd en leggen ze er nog meer hout overheen.Dan wordt het aangestoken en dit duurt dan 3 uur en daarna wordt het vuur gedoofd en bij de man is dan de borstkas over en bij de vrouw de heupen, omdat dit het sterkst van het hele lichaam is. En aan het eind worden dan de overgebleven botten in het water gegooid. Opzich klinkt het te gek voor worden, maar met het hele verhaal erbij en de rituelen is het super mooi om te zien. Na de uitleg hebben we een bootje gehuurd en hebben we een rondje over het water gemaakt bij zonsondergang. (er was niet echt een zonsondergang, want er was geen zon maar het was toch mooi) Die dag erna hebben we onze stoffen om laten toveren tot een mooi indiaans pakje en hebben we een treinticket geregeld. Helaas moesten we nog 2 dagen wachten totdat er weer een trein beschrikbaar was maar gelukkig hebben we tijd zat! Die ochtend hebben we weer een boottochtje gemaakt maar dit keer bij zonsopgang. We konden zien hoe de mensen zich wassen in de rivier, de kleding wassen en je ziet sommige mensen zelfs drinken eruit. HEERLIJK dat lijkenwater.
Nu zitten we eigenlijk te wachten tot we vanavond met de trein naar Agra vertrekken en we de Taj Mahal kunnen gaan bezichtigen, maar daarvoor moeten we wel 12 uur in een trein bivakeren.

Ohja we vinden India nu wel veeeel leuker dan de afgelopen 2 weken! Wat kan dat snel veranderen!

Goed dit was het verhaal weer tot nu toe. En weer de groetjes daar in Nederland.

PS: Waarschijnlijk hebben de meeste van jullie ons er al over horen praten, maar hier is dan het adres voor degene die ons een goede kerst willen bezorgen. (voel je zeker niet verplicht!)
We komen 13 december aan en zijn er tot 20 december dus dat gaat al opschieten. Dus als jullie wat willen sturen moeten jullie wel een soort van op gaan schieten. (we willen jullie niet onder druk zetten) =)
Het duurt gauw 4 weken eer dat het pakketje er is.

VILLA SUSEGAT
RACHEL VERHAGEN EN CLAUDIA VERSPEEK
HOUSE NO: 1085, MADAOL WADO
MORJIM PERNEM GOA 403512
INDIA


Goed we hopen dat het zo gaat lukken!


Groetjes Claudia en Rachel.